Verlatingsangst, Loslaten, Groei, Liefde

Zolang ik me kan herinneren, heb ik last van verlatingsangst gehad. Ik weet nog dat ik heel jong was, en mijn ouders mij nog wel eens alleen lieten, mijn moeder verzorgde mij dan voor de nacht, wachtte tot ik sliep en dan gingen ze naar vrienden, even verderop. Maar zo gauw ik hun voetstappen op het grind hoorde, begon ik te huilen, en konden ze weer rechtsomkeer maken. Ik herinner me niet veel meer van mijn vroegste jaren, maar dàt herinner ik me nog heel goed. Die verlatingsangst is als een rode draad door mijn leven blijven lopen, vooral in liefderelaties was dat moeilijk, al was de relatie slecht, ik ging maar door, cijferde mezelf weg, bang om te verliezen, bang om alleen te zijn, om verlaten te worden.
Tot ik op een dag verlaten werd door de man waarvan ik echt dacht!!!? dat ie de liefde van mijn leven was. Elf jaar lang had ik alles gedaan om het hèm naar zijn zin te maken, wilde hem niet verliezen, en had niet in de gaten dat ik intussen mezelf bijna verloor. Toen was ik ineens alleen....ik heb vaak gedacht dat ik de pijn in mijn hart niet zou overleven, zakte in een depressie, maar mèt die depressie begon ook de groei, die depressie overwon ik, het kostte me een jaar tijd..ik leerde...vond mezelf weer terug, kreeg mijn leven alleen op de rails en leerde en leerde...vooral ook over mezelf, ik werd sterker, en gelukkiger dan ik ooit was. Kreeg een goede relatie met mezelf, en werd weer verliefd...korte maar wel mooie tijd gehad toen het over was kon ik hem in liefde loslaten, hij is een goede vriend geworden. Een jaar later sloeg amore weer toe, hèèl heftig dit keer, ik heb vaak getwijfelt in den beginne, niet aan hem, maar aan mezelf, was ik er wel klaar voor? Want dit was wel erg heftig. Oude angstrestjes kwamen toch weer aan de oppervlakte, maar gevoel kun je niet tegen houden, ik durf te zeggen dat ik van de man ben gaan houden, we hebben al een paar beproevinkjes gehad hoor.Still standing! En die verlatingsangst? Door een voorval gisteren, werd bevestigd dat ik die definitief losgelaten heb, ik heb geen verlatingsangst meer, ik kàn helemaal niet verlaten worden, tenzij ik mezelf verlaat. Een groot inzicht. .. en het maakt de liefde nòg mooier.