Ik las ooit een boek, Je kunt je leven helen, van Louise Hay. De meesten kennen dat boek wel, het gaat over dat je gedachten je leven beinvloeden, wat je denkt dat ben je, zoiets. En het is waar, gedachten zijn krachten. Er staan oefeningen in het boek, die je voor de spiegel kan doen, affirmeren terwijl je jezelf aankijkt. Dat kan heel goed werken, maar soms is het ook n beetje jezelf voor de gek houden.
Want wat als je een levensbedreigende ziekte hebt? Dan kan je toch niet tegen jezelf zeggen: "alles is goed in mijn leven, want alles gebeurd precies op de juiste tijd"..Dan denk je alleen maar eraan dat je dood gaat....Ik sprak vandaag met een al wat oudere vrouw die behoorlijk ziek is en pijn lijdt, ik legde mijn hand op haar voorhoofd en de pijn schoot gelijk mijn arm in, was best heftig....Wat kan ik tegen iemand die zoveel pijn heeft,liever dood wil, en niet meer beter word zeggen? Dat ze moet kijken naar wat ze wèl nog kan? Ze kan niet eens zelf naar het toilet!
Mijn Vriendin belde, ze heeft een probleem met een instantie...Ik voel me net opgejaagd wild, zegt ze....moet ik dan zeggen, dat ze dat gevoel niet toe moet laten, omdat ze dat niet kan gebruiken nu? (ze is pas bevallen).......zij heeft geen oor voor mijn positieve "bullshit" ze is aan het overleven ipv leven op het moment.....
Ik heb het wèl gezegd, maar voor haar is er nu een andere realiteit, net zoals voor de oudere zieke vrouw, en nog veel meer andere mensen die worstelen in/met hun leven....ik begrijp het wel, dus het beste wat ik kan geven, is naar ze luisteren en de pijn te verlichten door mijn handen op te leggen, en alle Engelen aan roepen om ze kracht te geven.....en bij thuiskomst een kaars op te steken, en dankbaar te zijn, dankbaar omdat alles goed is in mijn leven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten