Hallo Onslow....
Misschien kwam het ook door het beeld op tv van de koelbloedig vermoorde politieagent in Parijs, liggend op straat,
maar alle herinneringen aan jou kwamen vanmorgen extra heftig voorbij...Je blauwe kamer, je hand op mijn knie als je naast me zat, de smile op je gezicht als je van je werk kwam en door het keukenraam naar binnen keek, je positieve commentaar op mijn benen als ik een rokje droeg, de kaas die je extra voor mij ging kopen, de bloemen die je meebracht van het tankstation, de keer dat we naar MCDonalds gingen en je dwars door het perk heen reed, de humor die alleen wij begrepen, de keren dat je plotseling voor de deur stond, gewoon, omdat je bij me wilde zijn, de plannen die we maakten voor dagjes naar zee, de verhalen over je kleinzoon en de grappen die je uithaalde met je dochter en haar reactie daar op, die keer dat de BBQ in de fik vloog en jij lachte omdat ik bang was, het verdriet dat we deelden over onze kids en emoties over verdwaalde of verloren vrienden, hoe je mij beschermde fysiek, en verbaal voor me opkwam, maar mij ook terecht wees, de deken die je me gaf en de thee die je voor me zette als ik door en door koud bij jou aan kwam, die blijheid dat ik er was, hoe trots je op me was, de Liefde die je gaf, je vreugde toen ik eindelijk los was van die relatie die mij zò sloopte dat einde bracht ons nog dichter bij elkaar...àlles kwam langs...tot aan de laatste morgen...een kus...we bellen! Ik keek je na toen je in je auto stapte, je zwaaide nog n keer...beiden onwetend dat het een afscheid voor altijd was. Het laatste beeld vanmorgen was : Jij liggend op straat...bewegingsloos...dood...vermoord...Ik voelde het meteen vanuit het diepst van mijn hart omhoog komen, het verdriet, de pijn de tranen een heftige huilbui die me overspoelde, maar het mag af en toe..ik màg huilen,ik moet verwerken, ik heb nog los te laten, maar ik zal je nooit vergeten want jij bent een onuitwisbaar deel van mijn leven.
Ik mis je!....Kus van Majesteit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten