De as van mijn Vader

Het is 9 jaar geleden dat mijn vader stierf. zijn as hadden we bij het crematorium gestald, dat mocht een jaar lang. Na dat jaar wisten we nog steeds niet wat we nu met die as gingen doen, dus haalde ik zijn as op om hem bij mij thuis te zetten, in afwachting van.....Ik reed op mijn brommertje vanuit het crematorium naar huis, met de as van vader in de brommertas, "daar gaan we Pap," zei ik in gedachten en scheurde de berg af. Thuis gekomen heb ik de urn op de kast gezet. Een paar maanden later kocht ik een klein urntje in de vorm van een traan en heb daar een beetje van zijn as in laten doen,op mijn huisaltaartje gezet en de rest maar weer bewaard. Niemand anders in mijn familie wilde iets van die as. Vorig jaar besloot ik om de as dan maar uit te strooien bij het voetbalveld waar ie als jonge man voetbalde en later als fan naar de wedstrijden ging kijken, een van mijn kinderen wilde er wèl bij zijn. Toen het zover was,kon ie er vanwege zijn werk dan tòch niet bij zijn. Ik heb toen besloten om zijn as in mijn tuin uit te strooien, en wel op zijn verjaardag 10 juli afgelopen jaar. In mijn eentje. Ik nam die zware kruik en toog de tuin in, de as zat verpakt in plastic in die urn. Ik begon te strooien, en er kwam werkelijk geen einde aan, ik heb nooit geweten dat dàt zoveel as kan zijn! Enfin, ik heb alles verstrooid, en het later goed onder geschoffeld. Het was gedaan, en in ieder geval lag ie nu op grond van zijn geboortedorp en bleef lekker dicht bij mij. Ik had een hechte band met mijn vader, ik was zijn oogappel, en ik wilde hem niet op zo,n strooiveld tussen alle anderen uitstrooien. Later toen mijn moeder stierf kwam ik er achter dat zo,n strooiveld hartstikke mooi kan zijn, maar toch... Ik ben blij dat ik het zo heb gedaan en mijn tuin heeft nog nooit zoveel gebloeid, en nooit zoveel vlinders gehad als afgelopen zomer! Dankjewel Pap