Zo onverklaarbaar dwaas is een verliefde vrouw, dat ze de brieven leest die reeds lang zijn vergeeld, zodat de wond weer bloedt die duurzaam scheen geheeld, zodat ze weer gelooft in eeuwige liefde en trouw...
En zo verblind is zij, dat zij de letters kust die zijn geschreven door die liefste hand, zo wint haar hart het altijd weer van haar verstand
En zo verstoort ze zelf haar zwaar bevochten rust en toch.. die brieven koel verscheuren kan ze niet...
Ze heeft haar schepen achter zich verbrand, maar hun verkoolde resten liggen op haar strand, en niemand sleept ze weg uit dit verbeurd gebied.
